ΔΕΝ ΡΩΤΗΣΕΣ

 

Όποιος γυρίζει μυρίζει, όποιος ρωτάει μαθαίνει,

  εκτός αν νομίζει, πως όλα τα ξέρει,

        και τίποτ΄άλλο πια δεν τον ενδιαφέρει

Δεν ρώτησες ποτέ αν κάτι θέλω και τι;

Τι μου αρέσει και πώς;

Μόνο εσύ όπως σε βόλευε ήθελες,

και έπρεπε να θέλω και γω.

Δεν ρώτησες αν πρέπει, η όχι

το «θέλω» σου πάντα ήτανε «πρέπει».

Αν θέλω να πάμε κάπου και πού, δεν ρώτησες,

μόνο εσύ είχες προορισμούς.

Αν μπορώ, κι΄αν  αντέχω, δεν ρώτησες,

κι΄αν έχω τον χρόνο,

αν μπορούσες εσύ, περίσσευε η δική μου η γνώμη.

                                                    Δεν ρώτησε ποτέ κανείς το βάζο,

αν του αρέσει εκεί που το βάλανε,

ίσως για σένα εγώ,  ήμουν μόνο το «βάζο»,

που δεν πρόσεξες, κι΄επεσε, και θρυμματίστηκε

                                                      Δεν ρώτησες αν έχω κάτι, και τι,
                                                  για σένα «εσύ» το κέντρο του κόσμου,

το πρόβλημα μου ποτέ δεν έγινε δικό σου.

Δεν ρώτησες αν έχω ακόμα να δίνω,

έπαιρνες, και όλο περισσότερα ζητούσες.

Δεν ρώτησες  ακόμα, αν τούτο που δίνεις εσύ μου κάνει,

κάποτε είπες απλά, « αυτό είναι, και φτάνει».

Και τότε σου είπα «ευχαριστώ, και αντίο».

Θυμήθηκες ξαφνικά να ρωτήσεις «γιατί»,

και τότε σου είπα κι΄εγώ απλά, όσο μπορούσα,

«Αφού δεν ξέρεις να ρωτάς, απάντηση,

ποτέ σου δεν θα πάρεις»

 

Βούλα Μάρτης 2008